Ev sahibim Budist bir bahçıvandi. Meditasyondan, bitki yetiştirmeye, resim yapmaya kadar ne zaman konuşsa yeni bir şeyler öğreniyordum. (Inanclarinda bizimkine benzer taraflar var. Gozlemledigim kadariyla inanisi ne olursa olsun, dogayla icli disli insanlarda illa ki bir inanc oluyor.)

Bu resim yaptigim yeri bana vermislerdi. Sabah kahvemi alirdim, burada oturup karsidaki koca limestone cliff'i ve uzerinden sarkan devasa agaclari izlerdim. Yine burada calisirdim, kod hata veriyorsa basimi kaldirir bir nefes alir, burada rahatlardim. (Beni tanimayan insanlar muhtemelen, bu kiz hep geziyor, hic calismiyor diyecekler ama aksine ortalama bir insandan cok daha fazla calisiyorum. Sadece ofise/lab'a gitmeme gerek olmayan donemler oluyor.) 

Ve bir gun videoda gordugunuz misafirimiz cikmis gelmis. Doğanın içinde yaşıcam deyince böyle durumlar kaçınılmaz oluyor. Çalışırken hiç farketmedim hangi ara geldi. Ne kadar şanslı bir insanım ki hep güzel insanlarla birlikteyim. Yakalayana kadar baya uğraştılar ve bir kişinin aklından dahi geçmedi zarar vermek. Çok şükür o gün de yeşile, hayvana ve “insan”a doymustum.

PS: Videonun kalitesini yukseltebilirsiniz.