Dalisa basladigim ilk yillar sualtinda gordugum her sey beni buyuluyordu (hala ayni devam) ve her seyi incelemek istiyordum. Bazen kafami kaldirdigimda ne buddy'm olurdu etrafta ne dalis lideri. Kaybolmak en buyuk derdimdi.:) Hatta bir keresinde yine kafami bir kaldirdim, herkes gitmis. Uzakta bir palet golgesi gordum, basladim hizlica o tarafa palet vurmaya. Sonra bir baktim biri benim paletimi tutup cekistiriyor arkamdan, kendi dalis liderim! Ben baska ekipten birini gormusum, onu takip ediyormusum meger :D

Uzaktan incele, dokunma en azindan de mi? O da yok, her seye dokunmak istiyordum. Bu iki sebepten oturu hos karsilanmayan bir durum. Birincisi, biz orada misafiriz. (Tuplu dalislarda sudan en ufak bir deniz tasini cikarmak bile yasaktir mesela. Balik tutmak da ayni sekilde) Nasil ki misafirlikte ev sahibine ve evine saygisizlik yapmiyorsak sualtinda da bulundugumuz yerin ekosistemine, resiflere, mercanlara cok dikkat etmemiz gerek. Ikincisi, tehlikeli olabilir. Kamufle olmus zehirli bir canliya dokunup hem onu rahatsiz edip hem kendimi tehlikeye sokabilirim. 

Benim sualti ile ilk yillarim ergenlik aski gibiydi: arada hem ona hem kendime zarar verebilecek hareketlerim olurdu. Simdi o ask bilincli artik, uzaktan sevmeyi ogrendim. :) 

Gordugum, gorecegim, kalbimi hizlandiran tum manzaralara cok sukur.