Bilimadami olmak zor ismis, ben de veteriner oldum. :) 

Orgu acmak bir babalik gorevidir. :) Burada guldugume bakmayin, ben Afrika'dan her dondugumde ilk birkac hafta adaptasyon sureci oluyor. Babam ve annem bikmadan gunde bir milyon kere "neyin var, canin mi sikkin, niye durgunsun" diye yokluyorlar. Yillardir dunyayi gezince herhangi bir yere uyum saglamam normalde 1 gunden fazla surmez ama Afrika'dan sehir hayatina gecisler dunyami calkaliyor resmen. :)

Covid donemi remote calisiyordum ve cogunda seyahat halindeydim. Kis mevsimi yasamadim duzgun ve herhalde iki yil kadar hep terlikleydim. Buraya yerlesirken Los Angeles'a alismam 1 gun surdu ama ayakkabi giymeye alismam aylarimi aldi. En rahat spor ayakkabilarla bile (zaten pek stiletto giyecek bir tip degilim malum :)) ayaklarim yaniyor gibiydi. Hala lab'da terliklerim duruyor :) Bazilarimizin ruhu ve bedeni bambaska yerlerde. Kotu bir sey degil bu, aksine denge onemli. Maddi dunyadan da cok kopmamak lazim. Kaldi ki benim cok cok azinliktaki insanin sahip oldugu bir hayatim var: Sonsuz zamanim ve param olsa yine ayni isi yapardim diyebiliyorum. Her gun sevdigim isi yapiyorum ve uzerine bana para oduyorlar.:)

Sukurler olsun. 

Gecmis Notlarimdan:

En son 2016'da donus biletimi almadan yola cikmisim. Sonrasi hep bir plan, program. Kosusturmacanin arasina sikistirilmis seyahatler...Bir seyi 40 kere soyleyince oluyor gercekten. Basimi alip issiz adaya yerlesicem diye diye sonunda yapiyorum. Kalbim pir pir. (Issiz kismi olmadi ama etrafta dunya tatlisi insanlar olduktan sonra kim issiz olsun ister ki zaten)